شناسایی مدیریت درد در بیماران مبتلا به درد مزمن با سبک دلبستگی ایمن: یک مطالعه ی کیفی

مقدمه: درد مزمن، تجربه­ی حسی و عاطفی ناخوش­آیندی است که از آسیب واقعی یا احتمالی به بافت­ها ناشی می­شود و حداقل شش ماه تداوم دارد. در این میان نظریه­ی دلبستگی برای درک چگونگی رابطه­ی بیماران با سایر افراد در طی دوران درد با اهمیت قلمداد شده است. هدف از این تحقیق شناسایی مدیریت درد در بیماران مبتلا به درد مزمن با سبک دلبستگی ایمن می­باشد.  روش­کار: این تحقیق در کلینیک درد و مغز واعصاب دانشگاه کبانگسان مرکز درمانی مالزی از اگوست 2009 تا فوریه 2010 انجام گرفته است. بیست و دو بیمار زن مبتلا به درد مزمن با استفاده از مصاحبه­ی نیمه­ساختاریافته به زبان انگلیسی مورد مصاحبه قرار گرفتند. داده­ها با استفاده از روش پدیدارشناسی تفسیری مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: تم پشتیبانی ایده­آل و پنج ساب­تم شامل وابستگی عاطفی به خانواده، احساسی عاطفی نزدیک با دوستان، استقلال و خودکفایی، اولویت بودن در کنار خانواده و نیاز به حمایت استخراج گردید. نتیجه­گیری: بیماران مبتلا به درد مزمن گزارش نموده­اند که در لحظات درد نیاز به نزدیکی با اعضای خانواده­ی خود داشته و از این احساس نزدیکی به عنوان نوعی سبک سازگاری در جهت تسکین درد از طریق افزایش احساس صمیمیت بهره می­گیرند. تداوم طول دوره­ی درد بیماران را وادار به تغییر در فعالیت­های روزمره­ی زندگی کرده و می­تواند احساس نیاز به روابط نزدیک را افزایش دهد.